Τη 10η του μηνός Δεκεμβρίου μνήμη:

Οι Άγιοι Μηνάς ο Καλλικέλαδος, Ερμογένης και Εύγραφος

Ο Μηνάς ήταν Αθηναίος και από την οικογένεια του ειδωλολάτρης. Όταν όμως εκπαιδεύτηκε και μορφώθηκε αρκετά, διαπίστωσε ότι η πολυθεΐα ήταν μάλλον ψέμα και πλάνη. Στη μελέτη των φιλοσόφων επίσης, δεν μπόρεσε να βρει κάτι το αληθινό. Τότε προχώρησε στη μελέτη χριστιανικών συγγραμμάτων. Έπειτα του Ευαγγελίου, όπου και βρήκε αυτό πού τον γέμιζε ψυχικά, δηλαδή το φως και την αλήθεια. Έτσι, ο Μήνας έγινε χριστιανός. Αργότερα, ο βασιλιάς Μαξιμίνος (311-313), μη γνωρίζοντας ότι είναι χριστιανός, τον έκανε έπαρχο Αλεξανδρείας. Αλλά όταν ο βασιλιάς αυτός διέταξε διωγμούς στην πόλη αυτή, ο Μηνάς όχι μόνο δεν εξετέλεσε τη διαταγή, αλλά και συνετέλεσε να πληθυνθούν οι χριστιανικές τάξεις. Τότε ο Μαξιμίνος έστειλε νέο έπαρχο, τον Αθηναίο λόγιο Ερμογένη.

Αυτός, τηρώντας το γράμμα του νόμου, βασάνισε σκληρά το Μηνά και τον έκλεισε στη φυλακή, για να πεθάνει εκεί μέσα από τις πληγές του. Μετά από καιρό, όταν ο Ερμογένης έστειλε να διαπιστώσουν αν και πότε πέθανε ο Μηνάς, διαπίστωσαν ότι όχι μόνο δεν είχε πεθάνει, αλλά και οι πληγές του θεραπεύθηκαν. Τότε δημόσια τον ρώτησε πως έγινε αυτό. Ο Μηνάς απάντησε ότι θεραπεύθηκε την ώρα πού πεσμένος στο έδαφος έψαλλε: "Εάν πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ' εμού ει Κύριε". Εάν δηλαδή αντικρίσω το θάνατο, δε θα φοβηθώ μήπως πάθω κακό, διότι συ είσαι μαζί μου, Κύριε. Η απάντηση είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει χριστιανός ο Ερμογένης και κάποιος διακεκριμένος πολίτης, ο Εύγραφος. Αργότερα ,όλους μαζί τους αποκεφάλισαν.

Ο Άγιος Γέμελλος

Ο Άγιος Γέμελλος έζησε στην εποχή του βασιλιά Ιουλιανού του παραβάτη. Όταν ο Ιουλιανός πέρασε από την Άγκυρα, την πατρίδα του Γέμελλου, πληροφορήθηκε ότι ο χριστιανός αυτός δεν έπαυε να αγωνίζεται κάθε μέρα για την πίστη του Ευαγγελίου. Ο βασιλιάς τον κάλεσε κοντά του και προσπάθησε να τον πείσει να ασπαστεί τον ειδωλολατρισμό. Ο Γέμελος όμως, παράμεινε πιστός στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και συνέχισε να διαδίδει το λόγο του Κυρίου. Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης, οργισμένος διέταξε να μπήξουν κατά μήκος των δακτύλων του Γέμελου, αιχμηρά τεμάχια ξύλου. όμως ο Άγιος παράμεινε ακλόνητος και γι' αυτό τον έκαψαν με πυρωμένο σίδερο. Ούτε η νέα τιμωρία όμως τον έκανε να απαρνηθεί την πίστη του. Γι' αυτό διατάχθηκε να τον σταυρώσουν. Από το ύψος του σταυρού προσευχόταν για τους φονιάδες του και τους ευχαριστούσε που τον τιμωρούσαν με το θάνατο που έλαβε ο Κύριος. Παρέδωσε το πνεύμα του επί του Σταυρού, το άγιο λείψανό του δε τάφηκε από χριστιανούς με κάθε ευλάβεια.

Ο Όσιος Θωμάς ο Δεφουρκινός

Με την προσευχή, την εξομολόγηση, τη μελέτη, την αγρυπνία, τη μεγάλη εγκράτεια και τη θεία κοινωνία, ενισχυόταν από τον θεό ο όσιος Θωμάς όταν ήταν νέος, από τους μολυσμούς της σάρκας και του πνεύματος.

Έζησε τον 9ο μ. Χ. αιώνα, και η πατρίδα του βρισκόταν στους πρόποδες του όρους Κυμιναίου. Ανατράφηκε χριστιανικά από την παιδική του ηλικία, διατηρώντας την πίστη και την αγνότητά του από τη νεανική του ανάπτυξη. Κινούμενος από Ιερό πόθο ο Θωμάς, επισκέφθηκε πολλά μοναστήρια και αποκόμισε πολλές αιρετές από τα εκεί μεγάλα υποδείγματα της ευσέβειας. Αργότερα έγινε και ίδιος μοναχός και δίδασκε με ζήλο το Ευαγγέλιο μαζί με άλλους μοναχούς σε πόλεις και χωριά, κατά τις τεσσαρακοστές. Ο εκεί επίσκοπος, εκτιμούσε τόσο πολύ τις μεγάλες αρετές του Θωμά, ώστε όταν κάποιος μεγιστάνας της Κωνσταντινούπολης έκτισε Μονή κοντά στο Σαγκάριο ποταμό, τον διόρισε ηγούμενό της. Η προτίμηση αυτή δικαιώθηκε περίτρανα, διότι ο Θωμάς κυβέρνησε το μοναστήρι με πολλή τάξη και υπήρξε πρότυπο μοναχικής ζωής στους συμμοναστές του. Ιδιαίτερα πολλαπλασίασε τους οικονομικούς πόρους της Μονής, για να βοηθάει αυτούς πού προσέφευγαν σ' αυτή. Ο Όσιος Θωμάς, αξιώθηκε από τον Θεό και του προορατικού χαρίσματος. Κάποτε μάλιστα, έγραψε απάντηση στον βασιλιά Λέοντα το σοφό, χωρίς ν' ανοίξει την επιστολή που του έστειλε.!!!! Αργότερα ο Θωμάς, αποσύρθηκε σε κάποιο ειρηνικό ησυχαστήριο και εκεί τον βρήκε ο θάνατος σε βαθιά γεράματα, αλλά και σε συνεχή πνευματική άνθιση και ακμή.

Ο Άγιος Μαριανός

Μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.

Ο Άγιος Ευγένιος

Μαρτύρησε, αφού τον χτύπησαν με ξύλα μέχρι θανάτου. Σε άλλο Συναξαριστή η μνήμη του αναφέρεται μετά του Αγίου Μαρίνου.